دم دمای اسفند ماه که می شود،حالا بستگی به زمان و حال و هوایش ، یک روزی را می نشینم یک گوشه کناری و به یک سالی که گذشت فکر می کنم، به گام هایی که برداشتم،به کارهایی که کردم...امسال هم طبق معمول همیشه همان خلوت هرساله را داشتم...سال خوب! با اتفاقات خوب تر همه چیز صعودی بجز یک چیز و آن هم وبلاگ نویسی بود...هنوز هم که هنوز است پی به این کرخی نبرده ام ! شاید روزی دیگر،روزگاری دیگر زلف هندو هم بشود زلف هندوی قبل...شاید جوری دیگر. الغرض! آدمی که با نوشتن خو گرفته،ننوشتن را بلد نیست حالا وبلاگ باشد یا دفترچه ها و کاغذ پاره های این ور آن ور،نوشتن را ترک نمی کند...من اما این جا را فراموش نخواهم کرد...گاه گاهی هر چند کوتاه خواهم نوشت...
راستی!
سال جدید پر برکتی را برای تان آرزو مندم!
۲۷ اسفند ۹۴ ، ۱۰:۳۰